دنیای من دنیای نداشته هاست
نداشتن هر چیزی که دوست دارم داشته باشم
نداشتن گوشه ی چشمی از سوی دوست
این قدر برات ارزش ندارم که دو سه روز یه بار
یه پیام یه طرفه به من بدی
راهش برات بازه:
پیام یه طرفه و بدون جواب به درخواست تو
ولی تو رسیدن یه جمله ی عادی از خودت رو برای من حرام کردی
خودم رو ازِت نمی گیرم ولی
تو رو از خودم می گیرم
نباید دلخوشیم کسی باشه که
کسی که نمی شه دل رو بهش خوش کرد
نباید دلخوشیم باشه
می خوام با ریاضی دوست بشم
ریاضی خیلی نجیبه
نجیب تر از هر انسانی
این جمله رو 20 سال پیش یکی به من گفت و من خندیدم بهش
شاید او الان از حرفش پشیمون شده باشه
ولی من هم بعدِ 20 سال از خنده م پشیمون شدم
آدما خیلی بی معرفت اند
دل رو باید به چیزی ببندی که جون نداشته باشه
تا ازش توقعی هم نباشه
مثل ریاضی
دیگه نباید اجازه بدم توی وجودِ من نفوذ کنی
می دونم این کار سخته
چون خودم خیلی عاشق اینم که
خودم رو بسپارم به دست امواج وجود تو
ولی دوست دارم با خودم هم لج کنم
تو به چه حقی ده روزه ارتباطت رو با من قطع کردی؟
با چه منطقی ارتباطِ محرم ترین کَسِت رو با محرم ترین کَسِش قطع کردی؟
می دونم که تو منو می خواهی
ولی نه اون جوری که من تو رو می خوام
می دونم که همه ی دنیای تو ام
ولی نه اون دنیایی که من از تو ساختم
می دونم که تو قلبت رو به من دادی
ولی نه اون قلبی که من به تو دادم
این داستان یه کم نابرابره
یه کم که چی بگم...
