۰۴
دی ۹۹
نه اون مدلی که دلم هواتو بکنه
نه
دلتنگِ اون روزام
به اون معنا دلتنگ هم نه که بقیه می گن
می گم ای کاش اون شکوه از بین نمی رفت
عشق اِکسیرِ نیرو بخشه
اون قدر دلم پر از امید بود و قلبم قوی بود و پر از انرژی بودم که اگر بهم می گفتند به عشق فلانی و به خاطر فلانی باید از شهرتون تا (عَراق) با پای برهنه پیاده طی کنی، می کردم
شعرهایی که می گفتم گویای حالِ اون روزام هستند
کاش تموم نمی شد
به همه ی زندگیم انرژی و نیرو می داد
شعرام فراموش شدند و کسی احوالشون رو نپرسید
فقط ادّعا
اون انرژی رفت
ته مونده ی چیزایی هم که مونده کم کم داره از بین می ره و کسی نیست بفهمه
نه، بد گفتم
کسی نیست براش مهم باشه
امروز صبح می تونی بیایی
دارم می شمارم برات غیبت هات رو
من که می شمارم
ولی تو نیا
وقتی بیایی نمی تونی جمعش کنی؛ هم بد میایی، هم دیر
هیچ وقت نیا
۹۹/۱۰/۰۴